تورا بدیدم و شد دیگران فراموشم
ز خط سبز نگاهت نگه نمی پوشم
شمیم گریه ابری نسیم خوش بویی
کویر تشنه ی خشکم بیا در اغوشم
ز دام عشق تو ای پادشاه زیبایی
رها نمی شودم دل هر انچه میکوشم
هر انچه پند بگفتم رمیده دل نشنید
نصیحت دگران هم نرفت در گوشم
شدم چو شهره ی شهر از شمیم شعر و غزل
غزال خوش قد و بالا مکن فراموشم
نظرات شما عزیزان:
|